Ugledno stjecište pisane reči i umetnosti, najčuveniji vjerski i politički centar svih paštrovskih plemena, a samim tim i najpoznatiji u kompleksu manastira ovog podneblja je manastir Praskvica. Nalazi se nedaleko od Sv. Stefana, iznad miločerske plaže, a Stefan Mitrov Ljubiša ga ovako opisuje: „Praskvica, manastir blizu mora, ima svoje ime po izvoru Praskvice, koji pokraj manastira izvire, i prekrasnu vodu za piće daje, koju kad okusiš, ostaju ti usta isto kao da si prasaka, ili kao što u Sremu vele bresaka jeo; s crkvom parohijalnom Sv. Oca Nikolaja.“
Kompleks manastira Praskvice se sastoji od dvije crkve, starog i novog konaka i „kulice“ koja je u staro vrijeme bila škola. Crkve su posvećene Sv. Trojici i Sv. Nikoli. Po predanju manastir potiče još iz XI vijeka, a popratna legenda kaže da je zetski kralj Vojislav osnovao ovo znamenito zdanje još godine 1050, na mjestu današnje crkve Sv. Trojice. Najpouzdaniji najstariji istorijski izvor o osnivanju ovog manastira potiče iz 1413. godine, kada je zetski vladar Balša III Stratimirović Balšić sa svojom majkom Jelenom, ćerkom cara Lazara i carice Milice, izdao u Budvi osnivačku povelju manastira Praskvice, u kojoj se pominje izgradnja crkve Sv Nikole. Francuzi su godine 1812. razorili prvobitnu Balšinu crkvu, kao i kompletno manastirsko zdanje. Ovom prilikom nepovratno su nestali vrijedni arhivski dokumenti koji su, vjerovatno, mogli da pruže niz značajnih podataka o periodu prije XV vijeka. Od prvobitne Balšine crkve danas su ostali samo zidovi sjevernog pjevničkog transepta uklopljeni u novopodignuti obnovljeni hram. Zidovi su oslikani fresko živopisom koji datira iz sredine XV vijeka. Oko 1844. godine započeta je izgradnja današnje crkve Sv. Nikole zalaganjem jeromonaha Josifa Mitrovića i arhimandrita Sinesija Davidovića. Svesrdnim prilozima Paštrovića i uz rusku pomoć, Crkva je završena 1847. godine. Velelepnu ikonostasnu pregradu koja krasi enterijer nove crkve Sv. Nikole ikonopisao je poznati grčki slikar-ikonopisac sa Krfa Nikola Aspioti, i to godine 1863.
Crkva Sv. Trojice podignuta je na blagoj uzvišici, jugoistočno od crkve Sv. Nikole. U pitanju je jednobrodna građevina srednjih dimenzija sa polukružnom apsidom na istočnoj strani, dok joj je na zapadnoj kasnije pridodana priprata i zvonik „na preslicu“ sa jednim oknom za zvono. Ne zna se tačno kada je sagrađena.
Živopis u crkvi Sv. Trojice potiče iz 1681. godine, a djelo je zografa Radula, dok je ikonostas ikonopisao njegov učenik Dimitrije Daskal početkom XVIII vijeka.
Neposredno uz crkvu, sa njene sjeverne strane nalazi se omanja jednospratna građevina, zvana „kulica“, u kojoj je od davnina radila nadaleko čuvena praskvička škola. Smatra se za jednu od prvih škola na Primorju, a po predanju potiče iz XV veka mada je očigledno da današnja građevina potiče iz kasnijeg vremena.
Stari manastirski konak nalazi se sjeverno od crkve Sv. Nikole. U njemu se nalazi vrijedna manastirska biblioteka čiji fond broji oko 5.000 knjiga. Iz ovog fonda valjalo bi istaći veći broj mineja i nekoliko rukopisnih izdanja na pergamentu i hartiji. Takođe se u konaku nalazi i manastirski muzej sa riznicom koja sadrži bogatu i neobično dragocjenu zbirku umjetničkih djela, ikona, starog oružja, crkvenih predmeta, knjiga i isprava iz prošlosti Paštrovića, od kojih se po vrijednosti ističu: „Tipikon“ iz 1713. godine i „Minej“ iz 1717. godine, rukopisno jevanđelje iz XVI veka, kao i štampana jevanđelja i crkvene knjige iz XVIII vijeka. Od važnijih dokumenata ovdje se čuvaju nekoliko pisama vladika Save i Vasilija Petrovića, jedno vladike Danila i tri povelje sa ruskog carskog dvora (dvije povelje ruske carice Katarine Velike iz 1783. i 1798. godine i povelja ruskog cara Pavla I iz 1798. godine). Od pokretnih muzejskih objekata, svakako treba izdvojiti stari manastirski pečat sa natpisom „Si pečat manastira Praskvice“, kao i zlatni krst, putir i rikopisno jevanđelje koje je ruski car Pavle I godine 1798. poklonio manastiru. Za posebnu dragocjenost riznice smatra se zlatni krst za koga se pretpostavlja da je pripadao caru Dušanu, a koji je iz manastira Visoki Dečani u Praskvicu prenio arhimandrit Danilo Kažanegra. Manastirska riznica sadrži i izvanredno značajnu zbirku ikona. Kao najstariji ikonopisni eksponat riznice smatra se ikona iz XI vijeka sa teško uočljivom predstavom dva nepoznata svetitelja, koja uslijed znatnih oštećenja, ima veću istorijsku nego likovno-umjetničku vrijednost. Posebnu likovno-umjetničku vrijednost ove zbirke ikona predstavljaju pojedini djelovi ikonostasa iz stare Balšine crkve, djelovi ikonostasa koji se do skoro nalazio u gornjoj manastirskoj crkvi Sv. Trojice, kao i ikona „Bogorodice sa Hristom“ (italokritska škola) iz XVII vijeka koja zrači ozarujućom, nestvarnom ljepotom. Takođe, među ikonama se posebno ističu one na kojima se prepoznaje rad ruku poznatih slikara ikonopisaca bokokotorske slikarske škole Dimitrijević-Rafailović. Na drugom spratu ovog konaka nalazi se poveća manastirska trpezarija u kojoj se ističe veliki okrugli sto urađen od monolitne ploče crvenkastog domaćeg kamena. Za ovim stolom vijećala je čuvena paštrovska Bankada koju su sačinjavali paštrovski glavari. Ovaj sto se često nazivao i „stol od pravde“.