U organizaciji JU Muzeji i galerije Budve u subotu, 12. avgusta 2023. godine, u 21 čas na trgu ispred Spomen-doma „Stefan Mitrov Ljubiša” biti prikazana projekcija 30-minutnog filma Gorana Perovića i Pavla Bajazeta o književnom i scenskom stvaralaštvu Gojka Čelebića povodom jubileja – 40 godina autorskog rada. Tom prilikom biće predstavljena i knjiga ČELEBIĆ: GOVORNE VRIJEDNOSTI (1982-2022), priređivača dr Radoja Femića, koja sabira kritičke tekstove nastale o djelu Gojka Čelebića u posljednjih 40 godina.
Gojko Čelebić je završio srednju školu na Cetinju. Studirao je na Pravnom fakultetu Univerziteta u Novom Sadu i u Podgorici. Zatim je 1989. godine diplomirao dramaturgiju na DAMU (Prag, Čehoslovačka). Tokom disidentskog pokreta u Istočnoj Evropi, kroz koji se Čelebić gradio kao tvorac sličnih radova, od 1980-ih režirao je brojne pozorišne komade disidentskih pisaca i počeo da objavljuje drame, poeziju, kratke priče i romane. Takođe je proveo neko vrijeme kao student u Pragu u Schauspielhausu u Berlinu 1987. godine, kada je učestvovao na seminaru o Bertoltu Brehtu. Godine 1989. odbranio je master u Pragu sa tezom o Vsevolodu Meierholdu. Čelebić je početkom devedesetih osnovao i režirao dva antologijska projekta. Prva je bila zbirka romana objavljena u dvadeset svezaka, koja predstavlja antologiju crnogorskih romana u 20. stoljeću. Drugi, čiji je on i tvorac, potpuna je antologija crnogorske književnosti koja se razvija već hiljadu godina. Ova djela su nastala na četiri jezika: latinskom, italijanskom, srpskom i crkvenoslovenskom. Dobitnik je Trinaestojulske nagrade (2013). Po književnom pozivu Čelebić je romanopisac, kanališući tradicionalni evropski filozofski roman. Ipak, njegovi književno-istorijski interesi vezani su za evropski barok, a aspekte koji se odnose na južnoslovenske jezike i kulturu, posebno na one koji se odnose na srednjovjekovni i barokni Кotor. Najznačajniji uticaj na njegov književni razvoj, koji je postao očigledan u njegovom radu, bio je američki (i kasnije evropski) hipi pokret. Pored toga, disidentska literatura kao što su Milovan Đilas i Vladimir Nabokov, kao i brojni pisci njegove generacije u Poljskoj, Nemačkoj i Rusiji bili su veoma značajni u procesu njegovog umjetničkog stvaralaštva.