Izložba skulptura akademske vajarke Ine Martinović

 

„U brojnim analitičkim tekstovima posvećenih crnogorskoj likovnoj umjetnosti XX vijeka kao kvantitativna i kvalitativna dominanta se često potencira oblast slikarske djelatnosti. Iako krajnje zanimljiva, sa ostvarenjima nesumnjivo visoke umjetničke vrijednosti, nevelika skupina domicilnih skulptora tretirana je u navedena vremena kao sekundarna umjetnička pojava u odnosu na brojnije slikare čije je opuse, uglavnom, preferirala aktuelna likovna kritika. Nakon tri decenije rada Fakulteta likovnih umjetnosti na Cetinju, na domicilnoj, regionalnoj i internacionalnoj art-sceni se javlja niz skulptora originalnih poetika čime se, u određenom smislu, anulira uvreženo mišljenje o apsolutnom slikarskom primatu. Danas, na kraju druge decenije XXI vijeka, u okvirima crnogorske likovne umjetnosti nezaobialazne komponente čine i niz skulptorskih ostvarenja među kojima, uz prisustvo afirmisane starije generacije, posebnu pažnju publike i kritike privlači kreativnost mlađih autora. Toj, izuzetno talentovanoj, mladoj skulptorskoj grupi pripada i Ina Martinović, koja se samostalnom izložbom predstavlja u galeriji beranskog muzeja. Među brojnim opservacijama pisca ovih redova, s obzirom na limitiranost prostora u kataloškom tekstu, apstrofirati će se samo neke posebno bitne. Naime, u izložbenim projektima mladih stvaralaca, na počecima profesionalnih karijera, često preovladava želja za demonstracijom svih onih znanja i tehničkih vještina stečenih tokom školovanja koju prati poriv za pretjeranim narativom. Takav stav, po pravilu, rezultira nedefinisanošću koncepta gdje se oštro suprostavljaju segmenti različitih umjetničkih ideja – kako u tematskom tako i u tehničkom smislu. U tom kontekstu doista impresionira promišljen koncept Ine Martinović posvećen jednoj univerzalnoj temi u čijem fokusu stoji najvažnija tekovina bilo kog civilizovanog društva – pisana riječ. Još od vremena civilizacija poput mesopotamskih i egipatske, tokom prohujalih milenijuma, slovni tekstualni iskazi su se stvarali na raznim podlogama – glina, kamen, metal, papirus, papir… – pomoću raznih vrsta pisaljki – šilo, dlijeto, kist, grafit… – među kojima, sve do savremenog doba, ključni asocijativni element čini zaoštreno ptičije pero. Ono je i osnovni tematski prosede Martinovićkine izložbe u kome se ogleda dualitet intimnog i univerzalnog. Skulptorski tretman podloge za pisanje i pisaljke u vidu ptičijeg pera ovim upotrebnim predmetima, u Ininoj interpretaciji, obzbjeđuje utisak statusa nalik na drevne idole dok se preko suptilno oblikovanih formi podloga i rafinirane „razbarušenosti” pera formira vizuelno stanje neke magične svečane atmosfere. Izložba Ine Martinović nalik na neku vizuelnu odu pisanoj riječi, realizovana vještom obradom kamena, metala, drveta i poliestera, svjedoči o likovnom iskazu talentovanog umjetničkog personaliteta od koga crnogorska umjetnička kultura očekuje brojne buduće kvalitetne projekte. U tom pogledu poželimo joj što više, kako sama autorka u jednom eseju navodi, „vajanja sopstvenih misli.”

prof. dr Aleksandar Čilikov