Budvanski statut je donesen za vrijeme srpskog carstva i to u doba cara Dušana (XIV vijek). Pored Kotorskog smatra se jednim od najznačajnijih pravnoistorijskih srednjevjekovnih spomenika s područja Crne Gore, posebno Primorja. Original statuta, koji je najvjerovatnije bio napisan na srednjevjekovnom latinskom jeziku, nije sačuvan, ali postoji sedam primjeraka prepisa ovog statuta. Statut Budve ima 295 poglavlja, od kojih svako ima naslov. Od ovih 295 poglavlja datirano je 12, ali ne hronološkim redom. Prvo datirano poglavlje je 251 i potiče iz 1426. godine, a poslednje je iz 1469. godine. Interesantno je da u ovom Statutu ima najviše odredbi iz oblasti građanskog prava, manje iz administrativnog, a najmanje iz krivičnog prava. Kneza je postavljao vladar koji je „bio poslan od cara“ i redovno je bio stranac, a ne Budvanin.
